Mensen die zichzelf zo tentoonspreidden moesten zichzelf en hun leven wel heel erg interessant vinden. Dacht ik. Toch maakte ik een twitteraccount aan. Ik begon mensen om mij heen te volgen. Zelf had ik maar zeven volgers. Ik bleek het best aardig te vinden om af en toe even door de timeline te scrollen. Wat ik las, leverde gespreksstof op wanneer ik degene die ik volgde in levende lijve ontmoette. Ik werd dus een follower, maar poste zelf niets.

Ik bleef follower, totdat ik mee wilde doen met ‘7 days of inspiration’, een initiatief met als doel Nederland mooier en beter te maken op het gebied van onderwijs, zorg, werk en andere thema’s. Ik wilde het werkende leven weleen stukje mooier en beter maken. Spontaan poste ik op twitter: ‘Wie wil mij helpen een werkinitiatief op te zetten voor 7 days of inspiration?’ Ik wilde de dag van de waardering organiseren. Waardering en aandacht voor mensen in organisaties maakt werken immers mooier en leuker. Twee van mijn zeven followers reageerden positief. Een bijeenkomst werd gepland en een nieuwe samenwerking beklonken. Direct borrelde het. We wilden een event organiserenwaarbij we zelf een workshop zouden geven over waardering en wilden een stuk of tien trainers uit ons netwerk vragen ook een workshop te geven bij een organisatie. ‘7 days of inspiration’ vond plaats in de eerste week van maart. Hoe gingen we dit voor elkaar krijgen zonder geld, in zes weken tijd We dachten: laten we beginnen met het wat rond te twitteren.

Al snel werd me duidelijk dat ik ook met mijn zeven followers impact had lang leven het re-tweeten. Met verbazing zag ik mijn aantal followers met de dag groeien. Blijkbaar deed ik iets interessants dat mensen wilden volgen. Binnen drie uur tijd hadden vijftien trainers zich aangemeld. Drie dagen later waren dat er meer dan honderd. De reacties kwamen uit heel Nederland. Overweldigd door de grote aantallen, dook het coördinatievraagstuk op: hoe ga ik dit in banen leiden? Het liep positief uit de hand, doordat mensen aanhaakten op een idee en de sneeuwbal aan het rollen ging. Op den duur overzagen we niet eens meer hoe iemand via via nou eigenlijk ons berichtje had gelezen. Ik besloot om iedereen zelfstandig een organisatie te laten zoeken en een opzet te laten bedenken voor een workshop, passend binnen onze missie met betrekking tot waardering op het werk. Binnen no time hadden we drie topsprekers voor ons event, een dagvoorzitter en begeleiders voor het interactieve gedeelte van de middag geregeld. Ook een locatie, gratis broodjes, een filmmaker, iemand voor het maken van de website en de e-card kwamen op ons pad. En dat allemaal via social media. Ja, ik heb mijn scepsis laten varen.